Przywiązanie rodzi w naszych sercach strach przed porażką. Paraliżują nas myśli typu: „A co, jeśli mi się nie uda?” Nie liczmy na to, że rezultaty naszych planów zawsze będą w stu procentach takie, jak sobie założymy. Życie nie powinno polegać na zaniechaniu wszelkich działań i tłumaczeniu się, że przecież „i tak nie powinniśmy się do niczego przywiązywać”. Nie o to chodzi. Brak przywiązywania się to sposób na skuteczne działanie, pozbawione strachu przed porażką. Jeśli nie będziesz zanadto przywiązywać się do wyniku, skupisz uwagę na samym procesie zdrowienia. Jak wolisz myśleć? „muszę wyzdrowieć” czy „chcę wyzdrowieć”? Pamiętaj, że możesz, ale nie musisz wyzdrowieć, ale mimo choroby możesz czuć się dobrze, bo nie narzuciłaś/eś sobie przymusu wyzdrowienia. Tak jak dziecko ze zniecierpliwieniem pyta w czasie podróży daleko jeszcze i w pewnym momencie zaczyna irytować wszystkich pasażerów, idź drogą wyznaczoną przez życie z wiarą w to, że będzie i zdrowie i szczęście i miłość. Daj czasowi czas.